Transsexual Women's Successes

In de Verenigde Staten wonen naar schatting 30.000 á 40.000 transseksuele vrouwen, die een geslachtsveranderende operatie hebben ondergaan. Vele duizenden zijn op dit moment bezig met hun transitie van man naar vrouw. Dat is een veel groter aantal dan het grote publiek vermoedt, doordat een groot deel van deze mensen dit zorgvuldig voor de buitenwereld verborgen houdt. Met name veel vrouwen die een succesvolle transitie achter de rug hebben en opnieuw een bestaan hebben opgebouwd, houden dit zorgvuldig geheim. Ze leven in "stealth mode" (dat wil zeggen dat ze alle sporen van hun vroegere identiteit zorgvuldig hebben uitgewist) of ze beperken de zichtbaarheid van hun vroegere leven min of meer (we noemen dat ook wel "woodworked"). Ze hebben het verleden achter zich gelaten en richten zich op de toekomst. Verwijzingen naar hun verleden zouden er toe kunnen leiden dat ze het etiket van transseksueel krijgen opgeplakt, wat hun integratie in de maatschappij bemoeilijkt.

Doordat we zo weinig weten over de successen, ontstaat de indruk dat een geslachtsverandering meestal nare gevolgen heeft. We zien transseksuelen alleen maar in het nieuws als een “bekende Nederlander” van geslacht verandert of als een transseksueel het slachtoffer is van discriminatie of zinloos geweld. We horen in het nieuws nooit iets over de resultaten van geslachtsverandering op de langere termijn. Alleen de strijd die mensen leveren voor en tijdens hun transitie is voor de media interessant. Wat daarna gebeurt, daar horen we zelden meer iets van. En zo wordt het negatieve beeld in stand gehouden.

Jonge transseksuelen hebben door dit alles geen positieve rolmodellen. Er zijn zelfs programma’s zoals de Jerry Springer show, waarin acteurs expres een erg negatief, stereotiep beeld van transseksuelen laten zien. Het is geen wonder dat ze op die manier doodsbang worden om iets van hun gevoelens aan hun omgeving te laten zien. Ze worden continu herinnerd aan de discriminatie en het geweld, waarmee transseksuelen geconfronteerd worden en ze weten niets van de grote aantallen vrouwen die dat soort moeilijkheden overwonnen hebben. Voor zichzelf zien ze dus geen enkele uitweg uit hun problemen. Dit negatieve beeld leidt er vaak toe dat deze jonge mensen ten onrechte gebukt gaan onder gevoelens van schaamte, angst en schuld. Daarom laten ze vaak vele kostbare jaren van hun leven voorbijgaan, voordat ze hulp durven zoeken en sommigen vinden zelfs nooit de moed om hun probleem aan te pakken.

De laatste tijd komt er verbetering in deze situatie. Veel transseksuele vrouwen hebben na hun operatie websites gemaakt, waarop ze hun verhaal doen. Het Internet biedt de mogelijkheid om min of meer anoniem te publiceren en dat maakt het mogelijk, dat deze vrouwen anderen kunnen helpen, zonder dat hun omgeving hoeft te weten dat ze transseksueel zijn. Ze doen dus hun “coming out” in de virtuele wereld van het Internet en die staat los van hun gewone leven, voor zover ze dat willen. Op die manier maken ze het voor anderen mogelijk om van hun ervaringen te leren. De pagina’s van deze vrouwen zijn te vinden via websites zoals deze. Lynn hoopt dan ook, dat meer en meer vrouwen van deze mogelijkheid gebruik zullen maken.

Op deze site zijn verwijzingen te vinden naar een breed gezelschap van transseksuele vrouwen. Ze komen uit verschillende landen, ze zijn van verschillende rassen en van verschillende etnische achtergrond. Hun geslachtsverandering heeft op verschillende leeftijden plaatsgevonden. Bij sommigen is dat al lang geleden, bij anderen nog maar kort. Sommigen komen openlijk uit voor hun transseksualiteit, anderen houden die verborgen voor hun omgeving.

Veel van deze vrouwen hebben veel moeilijkheden ondervonden bij hun transitie, vooral zij die lang geleden zijn overgegaan. Sommigen zijn opgeklommen vanuit miserabele situaties, soms zelfs als dakloze, maar zijn er wel in geslaagd een bestaan op te bouwen. Anderen hebben het minder moeilijk gehad. Hun transitie is nog niet zo lang geleden en ze leven in de meer ‘verlichte’ westerse landen. Sommigen hebben zelfs het geluk gehad, dat ze al op jonge leeftijd zijn ondersteund bij hun transitie door hun ouders. Je zult merken, dat deze website niet bedoeld is als een “eregalerij” of iets dergelijks. Het is alleen de bedoeling om representatieve voorbeelden te laten zien van de vele verschillende manieren waarop deze vrouwen een bestaan hebben opgebouwd. En dat zorgt voor positieve rolmodellen voor jonge transseksuelen. Veel van deze vrouwen zijn ook bereikbaar via het Internet om anderen te helpen.

Deze vrouwen zijn niet “succesvol” in de zin dat ze het ver geschopt hebben in hun carrière of dat ze rijk geworden zijn, noch omdat ze knap zijn of bekend geworden als artiest. Natuurlijk zijn dat wel belangrijke dingen in het leven. We kunnen er aan zien dat een geslachtsverandering niet per sé betekent dat je kansen op succes in de maatschappij zijn afgesneden. Waar het vooral om gaat dat is het gevoelsleven van deze mensen. Hun succes ligt in het “leven in het wild” als transseksueel. We zien dat aan hun blije gezichten en we kunnen dat tussen de regels door lezen in hun levensverhaal. Het zijn vrouwen die hun probleem met transseksualiteit overwonnen hebben en nu een aangenaam, comfortabel en veilig leven leiden.

Al deze verhalen samen kunnen helpen om het beeld dat mensen van transseksuelen hebben te verbeteren. Tenslotte leveren ook wij een waardevolle bijdrage in de maatschappij, elk in ons eigen beroep: Als arts of advocaat, als wetenschapper, ingenieur of programmeur, als piloot, als zelfstandig ondernemer, manager of administratief medewerkster, als hoogleraar of student, in de politiek, in het onderwijs, bij de politie, als vakman, als fotomodel of als entertainer. Onze lichamelijke overgang van man naar vrouw is reëel en volledig. Niemand kan die ontkennen. Velen van ons zijn echtgenote, geliefde of partner in een langdurige liefdesrelatie. Als je de links op deze pagina’s volgt, zie je echte mensen en je ziet hun ervaringen als transseksuele vrouw.

Lynn hoopt, dat de ervaringen van deze vrouwen voor anderen kunnen werken als ‘hart-onder-de-riem’. Vooral voor jongeren die ontdekken dat ze in het verkeerde geslacht geboren zijn. Het is belangrijk dat zij al als tieners leren dat de medische wetenschap tegenwoordig in staat is om dat op te lossen, dankzij de mensen die hen zijn voorgegaan. Ook voor hun ouders en naaste familie en vrienden is het belangrijk om daarvan kennis te nemen. De medici zijn tegenwoordig in staat om fantastische resultaten te bereiken, vooral bij jonge mensen. Dat is veel beter dan tientallen jaren lang met angst en twijfels te moeten leven voordat je uiteindelijk toch besluit om van geslacht te veranderen. Maar daarvoor is het nodig dat ouders hun kind gaan zien als ‘een meisje met een lichamelijk probleem’ in plaats van als ‘jongen met een psychisch probleem’. Een jong, transseksueel meisje (dat is geboren in een mannelijk lichaam) kan zich succesvol ontwikkelen tot een volwaardige, volwassen vrouw, als ze daarbij steun van haar ouders krijgt.

Bailey en andere “experts” hebben alleen onderzoek gedaan onder een kleine, niet-representatieve, groep van “trans”-vrouwen. Sommigen hebben zelfs helemaal geen transseksuelen gesproken. Er zijn onder de “experts” maar weinigen die kennis hebben gemaakt met succesvolle vrouwen die een geslachtsaanpassing hebben ondergaan. En toch menen ze het recht te hebben om “voor ons” te spreken. Ze vertellen de buitenwereld hoe die over ons moet denken en ze spinnen bizarre theorieën over hoe wij in elkaar zitten.

Hoe is het mogelijk dat zulke onwaarheden verkocht worden? Daar is een simpele verklaring voor: Juist doordat postoperatieve vrouwen zo “onzichtbaar” zijn in de samenleving, blijven onze successen verborgen. Maar de transseksuelen zelf zijn ook tekort geschoten, doordat ze de moed niet hadden om de verkeerde stereotiepen in de maatschappij aan te vechten.

Welnu, die tijd is voorbij. We treden naar voren uit de onzichtbaarheid en we gaan meer en meer “voor onszelf spreken”.

Het is gebleken, dat de meest effectieve manier om ons “uit te spreken” is door een interessant, productief en gelukkig leven te leiden. Ons levensverhaal spreekt dan boekdelen en daardoor kunnen de oude stereotiepen van de “experts” in de publiciteit weerlegd worden. Wie wij zijn is tenslotte geen kwestie van “theorie” of “mening” of “wie het hardst schreeuwt heeft gelijk”. Er is geen beter bewijs dan het levend bewijs van echte transseksuelen in het echte leven.

Iedereen kan hieraan meewerken, door zulke successen openbaar te maken. Laat het weten aan artsen, psychiaters, kerkleiders, advocaten, politici, genderspecialisten enzovoort. Laat het ook weten in de homobeweging en onder feministen. Alle buitenstaanders die ooit “voor ons” gesproken hebben moeten nu maar eens leren wie wij werkelijk zijn. En ze moeten vooral op de hoogte zijn van de, nu zichtbare, reële successen die we hebben geboekt.

Er zijn hele goede websites met informatie voor jonge transgenders en transseksuelen. Lynn verwijst vooral naar de “Pagina’s van Tante Jenni” ( “AntiJen Pages" ) en de pagina’s van Andrea James: " Transitioning Early in Life ". Jenni en Andrea kunnen je ook verwijzen naar hulpverlenende instanties. Ze staan altijd klaar om iemand de helpende hand te reiken.

[Noot van de vertaler: In Nederland kun je goed terecht bij de werkgroep transseksualiteit van Humanitas, zie http://www.transvisie.nu ]

Emily Hobbie heeft een website onder de naam “Genderpeace”, die ook gericht is op jonge transseksuelen. Het doel van Emily's site is vooral om jonge trans meiden te helpen rust en troost te vinden door zichzelf te accepteren als wie ze zijn en tenslotte om geluk te vinden als ze “de transseksualiteit hebben overleefd”.

Er zijn ook goede boeken over dit onderwerp on-line te lezen, zoals “From Within”, geschreven door Vicky en “Mom, I need to be a girl” door Just Evelyn. Vicky is zelf een tiener in de overgang van jongen naar meisje. In “From Within” (“Van binnenuit”) beschrijft ze hoe het voelt om op te groeien als meisje in het lichaam van een jongen. Ze bespreekt de verwarring, de emoties en de gebeurtenissen op haar pad van jonge leeftijd tot na haar transitie. “Mom, I need to be a girl” (“Mam, ik moet een meisje zijn”) is een mooi boek over een jong transseksueel meisje en haar transitie. Het is geschreven door haar moeder, (Just) Evelyn, die haar volledig ondersteund heeft bij haar transitie.

Alleen bij gevallen van intense genderdysforie is een geslachtsveranderende operatie (SRS) de enige oplossing om een gelukkig en volwaardig leven als vrouw te kunnen gaan leven. Er zijn vele transgender mensen die deze gevoelens alleen in mindere mate hebben. Voor hun is zo’n operatie niet nodig. Sterker nog: Het zou een catastrofale vergissing voor ze zijn. (Zie Lynn's " Waarschuwing "-pagina). Het is dus heel belangrijk voor jonge mensen met transgender gevoelens om zelf uit te vinden wat voor hun de beste oplossing is. Alleen jij weet wat het beste voor je is. Luister naar je hart – dat zal je vertellen wat je moet doen. Er is niets verkeerds aan om een transgender identiteit te hebben en geen operatie te ondergaan. Velen hebben die weg gekozen en zijn heel goed terechtgekomen. Als je op het Internet kijkt naar de vele lijsten van "T-girls" (travestieten, transgenderisten, transseksuelen in verschillende stadia van ontwikkeling), dan zul je zien dat er heel veel verschillende mogelijkheden zijn om aan je transgender gevoelens uiting te geven.

Maar wie echte intense transseksuele gevoelens heeft, is zich daar meestal heel goed van bewust. Ook als tiener weten ze al, dat ze eigenlijk een meisje zijn en dat een geslachtsverandering de enige oplossing is. Voor die mensen is deze pagina bedoeld. Aan al deze succesvolle transseksuele vrouwen kun je zien dat het heel goed mogelijk is om van geslacht te veranderen en daarna een succesvol leven te leiden. Dit zijn vrouwen die wisten wat ze wilden en recht op hun doel zijn afgegaan. Het resultaat is, dat ze nu gelukkig met zichzelf kunnen zijn en een normaal, evenwichtig leven als vrouw leiden.

Lynn is zelf een transseksuele vrouw. Daarom gaat haar site vooral over man-naar-vrouw (MtF) transseksualiteit. Maar natuurlijk zijn er in de wereld niet alleen jongens die eigenlijk meisjes hadden moeten zijn, er zijn ook meisjes die eigenlijk jongens hadden moeten zijn. In feite komt vrouw-naar-man transseksualiteit bijna even vaak voor. Ook voor hun zijn er tegenwoordig goede behandelmethoden door middel van hormonen en operaties beschikbaar. Veel meer informatie daarover is te vinden via de websites voor FtM International Website, American Boyz, en FtM Resources & Links, en ook via de links die daar te vinden zijn.